O co chodzi z Renatą Radomską?

Myślałam, że ten temat przeczekam bo uczucia mam mieszane. Nie miałam czasu się w to wgłębiać, więc nie zamierzałam się odzywać publicznie na ten temat. Ale się odezwałam, więc skoro powiedziałam A, to powiem B. Najpierw parę słów wyjaśnienia dla osób niezorientowanych w temacie. Renata Radomska ma autystyczną córeczkę. Mieszkała w Stanach, tam ją leczyła dietą, pod kierunkiem lekarza(y), chyba DAN. Abigail poczyniła ogromne postępy, z dziecka bardzo zaburzonego stała się autystką wysoko funkcjonującą (w przeciągu chyba mniej więcej 2 lat). Jakiś czas temu rodzina Radomskich wróciła do Polski, pani Renata napisała książkę, a jej mama zgłosiła ją do konkursu TVN Zwykły Bohater. Radomscy założyli też fundację Autyzm bez łez. Jak to w świecie mediów, poszła w świat informacja - Radomska uleczyła swoje chore autystyczne dziecko dietą.
Gdy o tym usłyszałam, podeszłam do tematu sceptycznie. Znam parę takich "uleczonych" dzieci. Wiem, że często tylko pozornie są uleczone. Wiem też, że dzieci autystyczne robią różne postępy (czasem oszałamiające) niezależnie od tego, jaką metoda były prowadzone (znam i takie co żadną, a postępy zrobiły może lepsze jak Abigail). Po prostu zaburzenia autystyczne są bardzo różnorodne, mają różny stopień nasilenia i różnie się rozwijają. Dieta i leczenie DAN jest zaś w Polsce znane od dawna. Znam takich co to stosują i się zachwycają, widząc u swoich dzieci postępy. Znam i takich, którzy stosować przestali po tym jak się zawiedli, jak zobaczyli, jakie spustoszenie w ich portfelach to leczenie poczyniło. I nie chodzi o same koszty finansowe. Rodzic wszystko zniesie, pod warunkiem, że w pewnym momencie się nie zorientuje, że ktoś go robi w konia, a on za to płaci. No i daj Boże, jak te wszystkie praktyki para-medyczne dziecku nie zaszkodzą (niestety bywa, że szkodzą). No więc środowisko rodziców autystów jest mocno podzielone w tym temacie: jedni są za dietą i leczeniem DAN albo innymi praktykami leczenia niekonwencjonalnego, a inni są przeciw. Niestety medycyna tradycyjna niewiele ma autystom do zaproponowania, stąd i większa chęć szukania pomocy w tych metodach niekonwencjonalnych. Bogacą się na tym różni szarlatani - to pewnik, choć nie twierdzę, że wszyscy niekonwencjonalni lekarze to szarlatani.
Po wypłynięciu w mediach kandydatury Radomskiej na Zwykłego Bohatera i przekazach umieszczanych na stronie TVN w środowisku rodziców autystycznych zawrzało. Na FB powstała grupa protestująca przeciwko przekazom Renaty Radomskiej. Oczywiście, jako aktywny fejsbukowicz zostałam do niej zaproszona. Wahałam się. Bo owszem, jestem mocno sceptyczna względem tego, co pisze Radomska, ale też nie chciałam występować przeciwko żadnemu rodzicowi dziecka niepełnosprawnego, nawet jeśli się nie zgadzam z jego poglądami. Przekonała mnie w końcu inicjatywa, głosy,że trzeba światu dawać rzetelną informację na temat autyzmu, że taki fałszywy przekaz może być szkodliwy, że wielu świeżych rodziców się na to nabierze, że społeczeństwo będzie miało fałszywy obraz autyzmu (że niby to takie proste, dietą wyleczysz i głowy nie zawracaj). W rodzicach dzieci i dorosłych autystów jest wiele frustracji, swoje przeszli i teraz wielu z nich słowa Radomskiej i jej nominację odebrało jak policzek im wymierzony. "Pojawiła się taka znikąd, głupoty gada, a TVN (która dotąd autystów ignorowała, nie widząc potrzeby pomagania im) te głupoty rozsiewa". A chciałoby się, żeby społeczeństwo miało prawdziwy obraz autysty, jego problemów i potrzeb. My potrzebujemy zrozumienia, realnego spojrzenia na świat autystyczny. Autyzm to plaga, nie margines. I nie da się autystów zamknąć w kąt, a społeczeństwo nasze jest kompletnie nieprzygotowane na ich przyjęcie. Myślę, że wielu rodzicom biorącym udział w proteście przyświecały szczytne cele. Chcieli protestować przeciwko fałszywym informacjom na temat autyzmu, przeciwko szarlatanerii zarabiającej na problemie naszych dzieci. Ale niestety zrobiła się jatka w internecie, pomiędzy zwolennikami i przeciwnikami koncepcji Radomskiej. Nie miałam czasu czytać tego wszystkiego, wgłębiać się w temat. Wiem, że miejscami poszło ostro z jednej i z drugiej strony, nie zawsze spokojnie, nie zawsze merytorycznie. Sama nie jestem bez winy, też sobie zakpiłam 2 notatki niżej z leczenia pietruszką. Ale dość. Gdzie dwóch ludzi, tam trzy koncepcje. Ale można na spokojnie - nie trzeba wyszydzać, nie trzeba aż takich emocji. Że TVN mówi niezbyt rzetelnie o autyzmie - to przecież typowe dla współczesnych mediów (powierzchownie, zrobić szoł, bajki z happy endem, co by widz mógł się wzruszyć, zachlipać, a potem obetrzeć radośnie łzy, że proszę, jak to bohatersko sobie ktoś poradził z problemem, można spać spokojnie). Ale dowalać jeden rodzic autysty drugiemu - to bez sensu. A Radomscy to rodzice autystycznego dziecka. Niektórzy myślą o nich, że próbują robić interes, że oszukują innych rodziców (niekoniecznie świadomie). Ale może oni naprawdę są przekonani, że udało im się ich sposobami tak znacząco polepszyć stan swojej córki i się tym dzielą? Może są pełni dobrej woli, a dostali od innych rodziców autystów takie baty, że coś strasznego. Ja się mogę z nimi nie zgadzać, mogę dostrzegać minusy ich przekazu, mogę mieć inny pogląd na bohaterstwo, ale po pierwsze jestem przeciwko ranieniu jakiegokolwiek rodzica autysty (a taka medialna nagonka to musi być coś strasznego), a po drugie, ja nie wiem, czy to wszystko służy sprawie. Mam wątpliwości.