PECSik - pić

Jędrula się kręci po domu. Widzę, że szuka. Coraz bardziej niecierpliwie. Próbuje mnie nawet gdzieś niby prowadzić. Swoim szóstym matczynym zmysłem domyślałam się, że pewnie chodzi mu o tą butelkę coli, którą z pół godziny wcześniej widział i którą schowałam. Siedzę w fotelu i pytam: Chcesz colę? On, ożywiony: Taa. Nie tak często reaguje tak zdecydowanie i entuzjastycznie. Ja: No to weź z książki i daj mi obrazek. Wyjmuje sam z plecaka swoją książkę, wyszukuje obrazek i daje mi. Ni mu nie pomagam, nie przytrzymuję, nie pokazuję, siedzę w odległości pewnej. I faktycznie dał PIĆ. No to nas zastrzelił :) Bo przyznam się bez bicia, że PECS ćwiczą z nim w Ośrodku. W domu książka przeważnie jest w plecaku. I żeby tak sam z plecaka wyjmował książkę, potem szukał PECS i dał ten co trzeba. No no, miał motywację. Żeby było śmieszniej, jemu nawet nie tyle na tej coli zależy, co na butelce. Trzeba ją odkręcić, nalepkę zerwać itd. Szkoda tylko, że jednak woda do tego stopnia go nie motywuje.
PS. Oczywiście wiem, że nie powinien pić coli.