A weekend minął nam całkiem miło

Weekend minął nam mile i spokojnie. Jędrek radosny, fajny. Mam wrażenie, że szpital i narkoza podziałały na niego nawet korzystnie. Podobne wrażenie miałam również po poprzednich narkozach. Czy to możliwe? Snujemy z Andrzejem jakieś dyletanckie hipotezy, że może w czasie narkozy resetuje mu się mózg i działa to korzystnie na jego system nerwowy? Owszem w szpitalu po wybudzeniu był zły i się wściekał, ale w domu jest radosny i fajny. Kontaktowy, chętny do zabawy (również z babcią). I fajnie pracował ze mną.
Próbuję wrócić z nim do podstaw, robić rzeczy nie za łatwe i nie za trudne. Mam bowiem wrażenie, że w terapii Jędrka terapeuci proponują mu albo rzeczy zbyt łatwe i w koło te same, albo za trudne (i za dużo tego).
Próbuję uczyć Jędrka nazywać różne rzeczy. On doskonale zna nazwy, ale problemem jest ich samodzielne wypowiedzenie. Ostatnio znowu usłyszałam, że jest to typowe dla afazji (uszkodzonej struktury? ale czego? powinnam poszukać, poczytać o afazji). Dwie logopedki proponowały mi, by Jędrkowi dawać początek słowa, podpowiadać. No więc tak robię. Jak widzę, że ma problem, że nie jest w stanie sam zapoczątkować to podpowiadam mu pierwszym dźwiękiem (czasem całą sylabą), a czasem tylko ruchem warg. Fajnie to idzie, Jędrek fajnie współpracuje. Pracujemy banalnie na obrazkach z serii "Od obrazka do słowa" (jakby ktoś potrzebował, służę pomocą ;) Mam rozpiskę, jak wprowadzać język metodą prof. Cieszyńskiej, co po czym. Ale na razie jesteśmy na etapie rzeczowników i czasowników w formie podstawowej. Doszłam do wniosku, że po co mam mu wprowadzać odmiany, jak on ma jeszcze problem z wypowiedzeniem słów w formie podstawowej i im tego będzie więcej, tym będzie większy mętlik. Mam wrażenie też, że Jędrkowi nie tyle słuchanie pomaga, co powtarzanie. Gdy słucha tego z dyktafonu, to nie za bardzo chce powtarzać, wyłącza się. Gdy zaś jego praca polega na tym, że ma powtórzyć po mnie, albo odpowiedzieć na pytanie, to ładnie współpracuje. Oczywiście pracujemy krótkimi sesjami, żeby za bardzo go nie znużyć i nie wkurzyć. Zobaczymy dokąd nas to zaprowadzi, czy będzie jakiś postęp, czy kręcenie się w kółko. Bo powtarzać powtarza, odpowiada na pytania z podpowiedzią, ale mnie chodzi przecież o samodzielne odpowiedzi. Czasem się zdarzają, ale rzadko. Widzę owszem postęp w stosunku do tego, co było jakiś czas temu, ale jeszcze długa droga przed nami do samodzielnego odpowiadania USTNIE na pytania typu: Kto to? Co to? co robi?
Zauważam też postęp w pracy Jędrka typu podawanie obrazków i w pisaniu na alfabecie. Jest samodzielniejszy. Zastanawiam się jakby tu alfabet wykorzystać do komunikacji, czy Jędrek jest już na to gotowy.