W punktach

Rano Jędruś:

• 
  

  
  dał mi się wyspać do coś ok.6.30:)
  

  
  


• 
  

  
  był w filharmonii z przedszkolem i wszystko było ok. Był
  grzeczny. I na pewno mu się podobało, bo gdy z nim rozmawiałam,
  że filharmonia jest fajna i też bym chciała, to się uśmiechał
  i mówił: Taa. Ja oczywiście sobie trochę żartuje z tym jego
  Taa, tzn. zdaję sobie sprawę z tego, że ono niekoniecznie jest
  potwierdzeniem moich słów.
  

  
  

Po przedszkolu:

• 
  

  
  pojechaliśmy na basen, chłopaki się pluskali a ja filmowałam. Na
  pewno wkrótce na blogu pojawi się jakiś mały filmik z basenu.
  Poza tym okazało się po raz kolejny, że moja mama, która mi
  zawsze mówiła: NIE MARTW SIĘ NA ZAPAS, miała rację. Nie będzie
  przerwy w basenach, od stycznia do końca czerwca dalej chłopaki
  będą mogli sobie pływać.
  

  
  


• 
  

  
  byliśmy na za zajęciach u pani logopedy i było dobrze. Nie
  widziałam, ale słyszałam i miałam później relację od pani
  Beaty. Jędruś fajnie nawiązuje z nią kontakt wzrokowy. Powtarza,
  bawią się. Pani Beata usiłuje wydobyć z niego dźwięki,
  sylaby, słowa na zasadzie wejścia w pewną interakcję,
  komunikację. Jędrkowi się podoba na zajęciach u pani Beaty.
  Aczkolwiek dziś w środku zajęć zrobił „dyrgi”, wstał i
  sobie potupał. Powód był oczywisty - chciał wymusić cukierka.
  Wczoraj dostał w połowie zajęć, więc dziś też chciał. Na
  szczęście pani Beata kobietą mądrą i spokojną jest.
  Powiedziała spokojnie: nie i przeczekała Jędrka krótki bunt.
  Podobne dyrgi Jędrek zrobił kiedyś u niej na pierwszych
  zajęciach, przy których byłam, więc wiem, jak pani Beata wtedy
  reaguje. Robi to idealnie. Ze stoickim spokojem i pełnym
  zrozumieniem. Bez żadnego zdziwienia typu: A co mu jest? (co jest
  bardzo wkurzające lub stresujące dla rodzica) Cieszę się z tych
  zajęć. Pani Beata powiedziała też, że na razie poznaje Jędrka,
  ale zamierza przygotować pewien program do pracy z nim. To mi się
  podoba!
  

  
  


• 
  

  
  w domu po obiado-kolacji to już nam dużo czasu nie zostało. Ale
  przećwiczyliśmy sobie jeszcze mówienie: AS-OS-US-ES-IS-YS, co
  trudne jest, ale Jędrkowi już świetnie wychodzi. Czasem co prawda
  robi przerwę i mówi coś na zasadzie EE- S, ale jak nie za
  pierwszym,to za kolejnym razem ładnie łączył. Powtarzaliśmy
  też: PLA-PLE-PLU-PLI-PLY-PLO-PLĄ-PLĘ. To już wyższa szkoła
  jazdy i tu nie zawsze nam wychodziło łączenie, ale czasem tak. No
  i z nosówkami był problem.
  

  
  

A dziś notatka w punktach po to, żebym się nie rozpędziła, tylko
poszła wcześniej spać bo jutro czeka mnie bardzo pracowity dzień,
12 godzin z jednych zajęć na kolejne bez przerw więc idę spać.

PS.
Muszę
przytoczyć fragment z tego wywiadu, o którym Andrzej pisał w
poprzedniej notatce. Bardzo mi się spodobały te słowa Dr
Stephen Shore (naukowca z Zespołem Aspergera):

„Proszę spojrzeć na to z tej strony: ktoś ma ogromną
potrzebę nadmiernego kontaktu wzrokowego, czy patologiczną potrzebę
przebywania z innymi osobami albo ciągle chce wiedzieć, co myślą
inni. Kogo ja teraz opisałem? Zwykłego człowieka widzianego oczami
kogoś z autyzmem czy zespołem Aspergera. To więc kwestia punktu
widzenia, czy po prostu takiej, a nie innej kultury.”