02-P

Wiecie co to jest 02-P ? Pewnie nie.
Już wyjaśniam. Taki kod (02-P - choroby psychiczne) ma Jędrek w
orzeczeniu o niepełnosprawności. W środę odwiedziłem „Miejski
Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności” i odbierałem
legitymację Jędrka, bo wniosek o jej przedłużenie mogłem złożyć
dopiero, gdy zostanie wydane orzeczenie. Chyba standardowo dostaliśmy
je na kolejne dwa lata. Nie wiem jak częste są przypadki wyzdrowień
dzieci z autyzmem, ale widocznie instytucja wie lepiej bo co dwa lata
chce wiedzieć jak tam nasze postępy. No i musimy szanownej
instytucji przedstawić komplet diagnoz i wyników badań, a potem
stawić się z Jędrkiem przed paniami: doktor i psycholog, które tworzą zespół
orzekający. Szanowna instytucja pofatygowała się nawet i wysłała
orzeczenie listem poleconym, dzięki czemu w przeciągu m-ca mogłem
być tam tylko 3 razy. Mało co nie skończyłoby się  jednak na 4
razach. Spytałem w sekretariacie czemu teraz dostaliśmy tylko jeden
egzemplarz orzeczenia a kiedyś były 3. A przecież pewnie z jeden
egzemplarz będzie potrzebny kolejnemu urzędowi przy wniosku o
przedłużenie zasiłku pielęgnacyjnego (całe 153 zł/m-c). Pani
sekretarka łaskawie poinformowała mnie, że wystarczy potwierdzone
przez nich ksero i żebym się do nich zgłosił z oryginałem.
Rozmowa przebiegała mniej więcej tak:

Ja: -o, to dobrze się składa, mam
oryginał w samochodzie. Zaraz przyniosę to pani mi skseruje i od
razu potwierdzi

Sekretarka: -ale nie mogę tego panu
skserować.

J: -dlaczego, nie macie ksero?

S: -jest, ale tylko na potrzeby urzędu

J: -zapłacę

S: -nie ma takiej możliwości

J: -przecież to nie mi jednemu jest potrzebne a każdej z osób. To urząd sobie oszczędza na dwóch
kartkach papieru, kosztem tego, że wszystkich odbierających takie
orzeczenie przegoni raz jeszcze mając za nic ich czas, ich pieniądze
i to, że zazwyczaj mając pod opieką jakąś osobę niepełnosprawną
mają naprawdę wiele ważniejszych spraw niż bieganie po różnych
instytucjach. To jest żenada, a nie oszczędność.

S: -poczeka pan na korytarzu, zaraz to panu skseruję.

Ufff... Udało się. Trzeba było
trochę potupać nogą. Potem pojechałem na drugi koniec miasta, do
kolejnej instytucji która przyznaje zasiłki pielęgnacyjne. Taki
zasiłek mieliśmy już przyznany, bo chyba w ramach ustawy otrzymują
go wszyscy z orzeczeniem o niepełnosprawności, więc myślałem, że
teraz wystarczy, że dam im to potwierdzone ksero i załatwione. O
naiwny! Znowu musiałem wypełnić wniosek, złożyć deklarację, że
nikt z rodziny nie pracuje za granicą (choć do tego zasiłku i tak
nie ma kryterium dochodowego – widać za dużo druczków mieli),
odstałem swoje w kilkunastoosobowej kolejce i mam... karteczkę, że
po decyzję w sprawie przedłużenia zasiłku mam się zgłosić w
dniach 29-30.XII.2009, czyli za 6 tygodni :)

A teraz puenta. Temu kto wymyślił tak
przebiegły i czasochłonny system, angażujący co 2 lata sztab
ludzi (lekarz, psycholog, kierownik zespołu orzeczeń, sekretarka
wypisująca legitymacje, panie w dziale zasiłków przyjmujące i
rozpatrujące wnioski), a zarazem wprowadzającego oszczędności
warte tyle co dwie strony ksero, chciałbym przyznać 02-P. W trzech
egzemplarzach.

Andrzej