STOP przemocy

Rozmowa z moją Aspergerką - Agnieszką utwierdziła mnie w przekonaniu, że idziemy w dobrą stronę. Że ważniejsze od efektów terapii są miłość i komfort dziecka.
Agnieszki osobiste doświadczenie utwierdziło mnie w przekonaniu, że trzeba wołać: STOP przemocy na autystach. Jest u nas wiele terapii i podejścia wśród terapeutów, zakładających że autystę to trzeba złamać, nagiąć, siłą wyciągnąć z jego świata, nie pozwolić na jego dziwaczne zachowania, upór itd. Niektórzy wyznają wówczas metodę, że cel uświęca środki i można stosować przemoc fizyczną lub psychiczną (ściskanie za ręce albo wmuszanie by coś dziecko zrobiło, choćby to miało trwać godzinę). Niestety daliśmy się wkręcić w taką metodę i przez 4 lata ją stosowaliśmy. Płakałam, ale się poddawałam temu bo wierzyłam, że tak musi być. Nie musi być. Nie może być. Autysta to zwykłe dziecko, które cierpi jak każdy (i nie pieprzcie, za przeproszeniem, o innym progu bólu) i potrzebuje ludzkiego traktowania i miłości nie przez kij lecz marchewkę. Dlatego przy całym moim szacunku i sympatii do terapeutów, którzy pracowali z nami poprzednią metodą, nie ma już we mnie ani odrobiny przyzwolenia na jej środki postępowania (nie na to, czego chcieli nauczyć, tylko jak). Bądź, Rodzicu, czujny. Nie daj się omamić obietnicami, że Ci ktoś dziecko wyprowadzi, nauczy mówić itd. Wolę mieć szczęśliwe dziecko bawiące się w koło bączkiem, jak "wyprowadzonego" skrzywdzonego psychicznie dzieciaka. Mam też wrażenie, że terapeuci pracujący takimi metodami, albo sami zostali skrzywdzeni w dzieciństwie albo są tak głupi, że się dali wkręcić swoim autorytetom. To dotyczy każdej metody, która akceptuje przemoc fizyczną lub psychiczną wobec dziecka. I nie łudźcie się, że przemoc to bicie paskiem po dupie, a nie ściskanie za rękę, by coś dziecko zrobiło albo godzinne monotonne wymuszanie czegoś. Jestem za konsekwencją, ale mądrą a nie głupio-bezlitosną. Zawsze, Rodzicu-Terapeuto, pomyśl, czy chciałbyś żeby Ciebie ktoś tak traktował, z Tobą pracował w ten sposób. Jeśli przychodzi Ci do głowy myśl: "zwariowałabym", to spieprzaj stamtąd szybko. Powtarzam, autysta to zwykły człowiek, nie automat.
I cieszę się, że Jędruś jest w Ośrodku, gdzie traktuje się autystów z szacunkiem i zrozumieniem, a nie jak dziwolągi do naprawienia.