Co dobrego

Mimo wielu chwil strasznych i trudnych (procentowo nie było ich wcale tak wiele; tyle, że ja je później przeżywałam przez znacznie dłuższy okres) ten wyjazd (który już się niestety pojutrze kończy) był udany i oprócz bolesnych doświadczeń i wielu tragicznych refleksji przyniósł nam też wiele dobrego. Postanowiłam wypisać tu, co mi dobrego przyjdzie do głowy:
- Jędrula pięknie reagował na delfinoterapii. Na 10 sesji tylko jedna była mało udana (ale takie też Jędrka prawo, że nie zawsze musi chcieć). Więc to jest nasz wielki sukces i wielka radość. Jędrek bardzo szybko w to wszedł i widać było, że to lubi, że to mu sprawia przyjemność. Cudnie bo przecież byliśmy pełni obaw, że może z tego nic nie być.
- dziś całą rodziną byliśmy w drugiej części sesji w basenie z delfinem. I dotykałam-głaskałam delfina (ale miękki:), i całowałam się z nim (poważnie:) i płynęłam z delfinem trzymając go za płetwy. Fajnie było.
- kupiłam sobie na bazarze sukienkę i szarawary. A jak się przy tym dzielnie targowałam. Normalnie sama z siebie byłam dumna, że jestem taka  "do przodu", taka wygadana i odważna. Nie znałam siebie z tej strony. Niezłą miałam zabawę. A zakupy też mi się podobają.
- zaczęłam uczuć się nurkować. No, nurkować to oczywiście za dużo powiedziane. Chodzi raczej o trzymanie głowy pod wodą przez kilkanaście sekund. Zawsze zazdrościłam tego chłopakom (tym bardziej, że Jędrek bardzo lubi patrzeć się komuś w oczy pod wodą, fajny kontakt wtedy łapie). Więc trochę dla niego, trochę dla siebie się przełamałam. I zamierzam ćwiczyć dalej. Bo już trochę umiem kontrolować nos.
- nauczyłam się pisać na laptopie bez zewnętrznej myszki (którą Jędrek zalał nam wodą i przestała działać) - bardzo dobra umiejętność (pisanie bez myszki, nie zalewanie jej wodą)
- byłam parę razy w saunie i nawet sprawiało mi to przyjemność (a zawsze twierdziłam, że tego nie znoszę)
- zjadłam tu masę pyszności (i niech mi nikt nie waży się wytykać kolejnych zbędnych kilogramów;)
- pływałam w basenie, który bardzo lubiłam (fajne widoki, gdy się pływało na plecach)
- słuchałam muzyki i przynosiła mi ukojenie
- miałam okazję pokomunikować się po angielsku i... po rosyjsku! :)
- było całkiem fajne. Zostaję tu na kolejne dwa tygodnie;)
Egoistycznie pisałam głównie o sobie. Chłopaki też mieli swoje przyjemności. Każdy.

Piotrek: kupił sobie psikawkę na wodę i dwa małe delfinki na pamiątkę; podobało mu się na pokazie sztuczek fok i delfinów; dzisiaj z delfinami w wodzie też - również pływał z delfinem; miał hamburgery, kebaby i inne dobre jedzenie; siłownię, basen, zjeżdżalnię, kręgle, drinki (bezalkoholowe) w barze i granie na komputerze (namiętnie gra w jakąś farmę i śmiejemy się, że codziennie musi wydoić krowy).

Jędrek lubił następujące miejsca lub czynności: delfinoterapię, lody, budkę z popcornem (gdzie kupował lizaki a tak przed nią tańczył i czarował, że dziś pan sprzedał nam lizaka w promocyjnej cenie za 1 dolca, a nie 1 euro), namiętne przyglądanie się czemuś w sklepiku w delfinarium; salon gier, kącik zabaw dla dzieci, trampolinę, wesołe miasteczko, zjeżdżalnię, statek piracki, baseny, mostek i rwanie roślinek (chyba najsilniejsze Jędrkowe wzmocnienie tu), jadalnię (dobre jedzenie i bardzo szeroki wybór), kawiarnię z biblioteką, gdzie Jędrek namiętnie oglądał stoły, bar, windy, wielki okrągły hol przy recepcji, samochody przed hotelem, jeżdżenie dolmuszami (czyli tutejszymi autobusami), picie soczków z lodówki, tańce na balkonie; skakanie i wylegiwanie się na łóżku, bawienie się ubraniami (zwłaszcza zielonymi bluzkami! po raz pierwszy się zdarzyło by Jędrek się upierał, że chce założyć jakaś konkretną bluzkę) oraz zabawy i harce z rodzicami i z bratem.

Mam wrażenie, że Jędrek jakby lepiej, odważniej i bardziej zdecydowanie okazywał swoją wolę, że on chce decydować o sobie i wybierać. I że to wybieranie mu lepiej wychodzi (jeszcze jakieś czas temu miałam wrażenie, że wybieranie często go przerastało). Mam też wrażenie, że łatwiej i chyba bardziej adekwatnie odpowiada na pytania typu: tak-nie.

Co dobrego było dla Andrzeja, to już niech on sam napisze.


Andrzej: mimo wielu stresujących sytuacji miał też trochę świętego spokoju, dużo kawy, powietrza, wody i słońca ("oprócz błękitnego nieba, nic mu dzisiaj nie potrzeba"), miał też frajdę z zajęć z delfinami, fajną wycieczkę do Alanyi i dużo czasu, który mógł spędzić aktywnie z rodziną, coś co wykraczało za schemat czynności związanych z Jędrka codziennością; t.j. szkołą i terapią. Coś innego jak: przywieź, zawieź, zaopiekuj się. Pozdrawiam - tata Muminków.