Uda się tym razem czy nie?

Trzeci raz próbuję napisać notatkę za pośrednictwem mojego nowego telefonu. Rzecz nie jest łatwa, jak na razie wszystko poszło w kosmos.

A pisałam o tym, że ostatnie dni były miłe. Dobrze nam było w domu, Jędrek był pogodny, mało marudzący. Owszem dokuczliwy swoją bałaganiarską i niszczycielską działalnością, ale ważne że nie marudził za dużo. Ja też byłam w niezłej formie. Żyło nam się milo i sympatycznie, pracowaliśmy w domu trochę. Fajnie, bezstresowo. Jędrek pomagał mi tez płukać naczynia.

I tak to sympatycznie zakończyliśmy stary rok. Dziś już miewałam się trochę gorzej. Niby nic się nie stało, ale mój nastrój już mi zaczął zalatywać depresją. Andrzej mówi, że to zwykła reakcja na powrót do pracy a Jędrka do szkoły. Możliwe. Niemniej wymyśliłam, że przydałby mi się ktoś komu mogłabym marudzić, przed kim nie musiałabym udawać, że jestem dzielna, że się trzymam. Jest wokół mnie trochę fajnych ludzi, bliskich mi, ale ja nie śmiem ich zamęczać swoimi jękami. Ale jeśli czyta mnie osoba, której by moje smęty, wysyłane mailem lub sms nie przeszkadzały zbytnio, wydaje jej się, że byłaby w stanie to znieść, to niech się odezwie. W zamian ja chętnie posłucham jej utyskiwań. Ciekawe jak długo człowiek by tak wytrzymał.