Kosmita

Rano Jędrek znowu się złościł:( I nabił sobie guza w nocy, wiercąc się po łóżku:(

Mam już kolejne 80 zdań do artykulacji, ale wciąż liczę na Wasze pomysły. Dziś powtarzałam z Jędrkiem słowa. Zależalo mi by powtarzał dwusylabowe słowa sam. I w wielu wypadkach mu to wychodziło. Z przerwą małą między sylabami, ale ważne że sam. Nawet K i G bywały dziś samodzielne całkowicie.
I co ważniejsze Jedrek, gdy coś ode mnie chciał mówił : JA CHCĘ (chcę nie do końca czyste, ale dało się zrozumieć). Bez powtarzania. Z intencją komunikacyjną:)
Bawię się też z nim w sterowaną przeze mnie komunikację. Np. pytam Kto kocha mamę, a on odpowiada JA. Albo Kto kocha synusia? Prawidłowa odpowiedź : MAMA. Ile masz lat: TYLE i pokazanie dłoni. Jak się nazywasz? JE-DU-Ś. Tak mu uprościłam imię.  Odpowiedzi mu na razie czasem podpowiadam. Ważne, że się dobrze bawimy, Jędrkowi się podoba. Mnie też:)

Przeczytałam książkę "Kosmita", którą dostaliśmy w KTA. Historia autystycznego chłopca, napisana w formie przystępnej dla dzieci, w zasadzie pewnie dla rodzeństwa, by łatwiej im było się pogodzić, że mają brata-siostrę "kosmitę". Bardzo fajny pomysł, fajnie napisane. Cieszę się, że Jędrek nie ma aż takich zaburzeń sensorycznych. Owszem złości się, owszem czasem "wyje", ale generalnie zachowuje się w porządku, nie jest kłopotliwy w miejscach publicznych. I w ogóle słodziak z niego:)

Skończyliśmy z Andrzejem sortować naszą porcję nazwisk do Fundacji. Uff, miałam już dość. Ale to taki ogrom pracy jeszcze, że cienko to widzę, kiedy te pieniądze pojawią się na subkontach dzieci.

H.